Η
Μπάρμπαρα Στρέιζαντ της Ελλάδος!
Ακούω τη Φωνή της και μένω ακόμα… άφωνος! Πώς να
αποχαιρετίσει κανείς το “αηδόνι” του ελληνικού πενταγράμμου, την απόλυτη μούσα
του Μίμη Πλέσσα; Εκείνη που ο μέντοράς της τη χαρακτήρισε –περισσότερο
εύστοχα από τον καθένα– «Μπάρμπαρα Στρέιζαντ της Ελλάδος»! Ακόμα και το
αντίπαλο δέος, ο Μάνος Χατζιδάκις –έστω κι αν δεν συνεργάστηκαν ποτέ–
είχε πει, αφοπλιστικά γοητευμένος από το ταλέντο της: «Μια φωνή έχει γεννηθεί
στην Ελλάδα, αυτή είναι η Τζένη Βάνου. Όταν λέει ένα τραγούδι στα 3
λεπτά και τελειώνει, είναι ακριβώς όπως ένας μαραθωνοδρόμος που έχει τρέξει 42
χιλιόμετρα, έχει δώσει τόσο πολύ τον εαυτό της και την ψυχή της, που είναι σαν
να έχει τρέξει τα χιλιόμετρα του μαραθωνοδρόμου…»
Χρωμάτισε την “αμαρτία” των στίχων του Ηλία
Λυμπερόπουλου και των μελωδιών του Μίμη Πλέσσα με έναν τρόπο
μοναδικό και ανεπανάληπτο. Θα μπορούσε κάποιος να πει, χωρίς υπερβολή, πως οι
ερμηνείες της σε τραγούδια όπως το «Σταγόνα, Σταγόνα» (1973), οι «Χίλιες
Βραδιές» (1973), το «Αν είναι η Αγάπη Αμαρτία» (1974), το «Σε βλέπω στο Ποτήρι
μου» (1975), θα μείνουν για πάντα υπεράνω συγκρίσεων!
Για πάντα, άλλωστε, εκείνη θα μας ακινητοποιεί
μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Κορίτσια
για Φίλημα» (1964)… Όταν ερμηνεύει, μαυροντυμένη, περιπαθώς, το υπέροχο «Τώρα»
των Μίμη Πλέσσα – Κώστα Πρετεντέρη: «Τώρα τι θα γίνω, τώρα τι θα
κάνω; ’κλεισαν οι δρόμοι κι ελπίδα καμιά… Να’ ρθει κάτι να φέρει ένα φως στην
πικρή μου ερημιά… Σε κοιτώ που μακραίνεις και πας κι όλο πας… Σε κοιτώ και το
ξέρω πως δεν μ’ αγαπάς… Κι όμως, θα’ θελα, με υγρή τη φωνή, δυνατά, να σου πω σ’
αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…»
Το 1964, για τις ανάγκες της επιθεώρησης «Η Αθηναία του ’64», θα τραγουδήσει τη θρυλική «Σκλάβα» των Γιώργου Μουζάκη – Γιώργου Γιαννακόπουλου και… θα μας “σκλαβώσει” ισοβίως! Για την ίδια παράσταση, θα πει και το ντουέτο «Θέλω κοντά σου να μείνω», των ίδιων δημιουργών, με τον Γιάννη Βογιατζή.
Το 1964, για τις ανάγκες της επιθεώρησης «Η Αθηναία του ’64», θα τραγουδήσει τη θρυλική «Σκλάβα» των Γιώργου Μουζάκη – Γιώργου Γιαννακόπουλου και… θα μας “σκλαβώσει” ισοβίως! Για την ίδια παράσταση, θα πει και το ντουέτο «Θέλω κοντά σου να μείνω», των ίδιων δημιουργών, με τον Γιάννη Βογιατζή.
Μνημειώδης και η ερμηνεία της στο «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» των Νίκου Μαμαγκάκη – Νίκου Φώσκολου, ένα τραγούδι που ακούγεται στην ταινία του τελευταίου –και πρόσφατα αποβιώσαντος– «Η Λεωφόρος του Μίσους» (1968). Τώρα πια θα το ερμηνεύει live μόνο για εκείνον… Στη Γειτονιά των Αγγέλων!
Κομβική θεωρείται, επίσης, η συνάντησή της με τον Τόλη
Βοσκόπουλο το 1973, στο «Αγόρι μου», με το οποίο πραγματοποίησε μια
λαϊκή στροφή στη μέχρι τότε καριέρα της.
«Έρωτά μου, Ανεπανάληπτε» τραγούδησε, τέλος, πάλι
αισθαντικά, το 1975, σε ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του διδύμου Γιώργος
Κατσαρός – Πυθαγόρας.
Οι στιγμές της αυτές, στην ελληνική δισκογραφία, ήταν
τόσο σπουδαίες, που έγιναν κλασικές, σημείο αναφοράς για δεκάδες μετέπειτα
ερμηνεύτριες, που πραγματοποίησαν νέες εκτελέσεις, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να
μιμηθούν τις πρώτες, ανεπανάληπτες ηχογραφήσεις της Φωνής της…
To “αηδόνι” της Ελλάδας, η πιο καλλίφωνη «Βραχνού»
του κόσμου (αφού αυτό ήταν το πραγματικό της όνομα – «Ευγενία Βραχνού»), έδωσε
τη μάχη με τον καρκίνο σεμνά και με αξιοπρέπεια, για πολλούς μήνες, πριν τη
χάσει οριστικά. Τώρα θα φτερουγίζει ανάμεσα στα σύννεφα και θα κελαηδάει για
πάντα!…
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «University Press» στις 5 Φεβρουαρίου 2014:
http://www.universitypress.gr/τζενηβανου-μεγαλητραγουδιστρια/